Begin Again คือหนังที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของเสียงดนตรี ความเหงา และโอกาสครั้งที่สองที่คนเราต่างโหยหาในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต เรื่องราวเกิดขึ้นกลางมหานครนิวยอร์ก เมืองที่ใหญ่พอจะทำให้ใครบางคนรู้สึกโดดเดี่ยวได้ง่ายๆ และในเมืองแห่งนี้เอง ดนตรีได้พาให้คนสองคนที่พังในแบบของตัวเอง มาพบกันในจังหวะที่ไม่มีใครคาดคิด เธอคือ กรีตา หญิงสาวชาวอังกฤษผู้มีพรสวรรค์ในการแต่งเพลงที่เดินทางข้ามทวีปมากับแฟนหนุ่มซึ่งเป็นนักร้องดาวรุ่ง แต่เมื่อเขาได้ดี เขากลับทิ้งเธอไว้เบื้องหลัง
ทั้งที่เธอเป็นแรงบันดาลใจในบทเพลงทั้งหมด เขาค่อยๆ เปลี่ยนไปตามอำนาจของชื่อเสียง ส่วนเธอก็ค่อยๆ จมหายไปในความโดดเดี่ยวของเมืองที่เธอไม่คุ้นชิน จนในที่สุดเธอก็ต้องเดินออกมาใช้ชีวิตคนเดียว พร้อมหัวใจที่แหลกละเอียดและเสียงเพลงที่ยังไม่หยุดอยู่ในใจ เขาคือ แดน โปรดิวเซอร์เพลงมือเก่าที่ชีวิตพังทลายทั้งงานและครอบครัว เขาติดเหล้า อารมณ์แปรปรวน และไม่เหลือที่ยืนในวงการที่เขาเคยครอง ความหวังเดียวที่ยังคงมีอยู่ในใจเขาคือการหา “เสียงใหม่” เสียงที่สดจริง ไม่ถูกปรุงแต่ง ไม่ถูกควบคุมด้วยตลาดหรือยอดขาย และเสียงนั้นก็ปรากฏขึ้นในคืนหนึ่ง เมื่อเขาบังเอิญได้ยินกรีตาร้องเพลงบนเวทีเล็กๆ
สิ่งที่น่าหลงใหลใน Begin Again คือความสัมพันธ์ของตัวละครที่ไม่ได้ถูกผลักให้กลายเป็นความรักแบบหนุ่มสาว แต่กลับกลายเป็นการเยียวยากันผ่านเสียงดนตรี ผ่านการสร้างสรรค์ และผ่านการลงมือทำบางอย่างร่วมกัน พวกเขาเริ่มโปรเจกต์อัดเพลงทั่วนิวยอร์ก ไม่ใช่ในสตูดิโอหรูหรา แต่บนดาดฟ้า ใต้สะพาน กลางสวนสาธารณะ ทุกที่ที่เสียงเมืองกับเสียงเครื่องดนตรีสามารถผสานกันได้อย่างเป็นธรรมชาติ เสียงที่ออกมาไม่เพอร์เฟกต์ แต่มันจริง เป็นอิสระ และเต็มไปด้วยความรู้สึก
หนังมีจังหวะที่นิ่งแต่ไม่น่าเบื่อ มันพาให้เราตกหลุมรักดนตรีและผู้คนที่กำลังค้นหาความหมายในชีวิตอีกครั้ง เพลงอย่าง Lost Stars ไม่ได้เป็นแค่เพลงประกอบ แต่เป็นหัวใจของหนัง เป็นบทบรรยายความรู้สึกของตัวละครแทบทั้งหมดในเนื้อร้องเดียว เคียร่า ไนต์ลีย์ แสดงบทกรีตาได้อย่างอ่อนโยนและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกัน เธอไม่ใช่นางเอกที่ต้องงดงามหรือเปล่งประกายทุกฉาก แต่เธอจริง และนั่นคือสิ่งที่ทำให้คนดูอยากเอาใจช่วย ส่วนมาร์ค รัฟฟาโล ก็รับบทแดนได้อย่างน่าประทับใจ ความมึนเมา ความสับสน และแววตาที่เริ่มมีประกายเมื่อได้เจอกรีตา ทำให้ตัวละครดูมีมิติและเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซ่อนลึก
เรียกได้ว่า เป็นหนังที่เหมาะสำหรับคนที่เคยเจ็บ เคยหลงทาง หรือแม้แต่กำลังหลงทางอยู่ในตอนนี้ มันไม่ได้สอนให้เราลุกขึ้นแล้วเดินต่อทันที แต่มันค่อยๆ พาเราเดินกลับมาเชื่อในตัวเองอีกครั้ง ผ่านเสียงกีตาร์เบาๆ และเสียงหัวใจที่ยังเต้นอยู่เสมอ มันไม่ใช่หนังรัก แต่เป็นหนังที่ทำให้เรารักชีวิตมากขึ้นอีกนิดนึง และนั่นอาจเพียงพอแล้วสำหรับใครบางคนที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง… ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
