รีวิวหนังรัก สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก (2010)

รีวิวหนังรัก สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก (2010)

อีกหนึ่ง หนังรักวัยรุ่นไทย ที่กลายเป็นปรากฏการณ์ทางความรู้สึกในใจของใครหลายคนอย่างไม่รู้ลืม มันคือเรื่องราวของความรักที่ซื่อตรงและบริสุทธิ์ เป็นหนังที่พาเราย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาที่หัวใจของเรายังเต้นแรงเพียงแค่ได้แอบมองใครบางคนข้างห้อง ได้แอบเอาหนังสือเรียนของเขามากอด หรือแม้แต่การเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งชีวิตเพื่อให้เขาหันมามองเพียงครั้งเดียวก็พอ

เรื่องราวเริ่มต้นจากน้ำ เด็กสาว ม.ต้น หน้าตาธรรมดา ดูเงอะงะในแบบที่เราทุกคนล้วนเคยเป็นมาก่อน น้ำแอบชอบพี่โชน รุ่นพี่ ม.ปลายสุดหล่อที่ทั้งโรงเรียนหลงใหล เขาเป็นทั้งนักฟุตบอล เป็นหัวหน้าห้อง เป็นรุ่นพี่ที่มีรอยยิ้มอบอุ่นจนทำให้คนทั้งโรงเรียนใจละลาย และน้ำเองก็ไม่ต่างกัน เธอไม่กล้าบอก ไม่กล้าเข้าใกล้ แต่เลือกที่จะเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ แล้วค่อยๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองในแบบของเธอ

เธอเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น พยายามเรียนให้ดีขึ้น พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาหันมามอง แม้เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็ตาม แต่สิ่งที่น้ำไม่เคยรู้เลยก็คือ ด้านหลังของรอยยิ้มพี่โชนก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนอยู่ไม่แพ้กัน

หนังไม่ได้เล่าเรื่องความรักแบบหวานเลี่ยน แต่มันเล่าผ่านการเติบโต ผ่านความเปลี่ยนแปลงของคนคนหนึ่งที่รักอย่างบริสุทธิ์ โดยไม่หวังผลตอบแทน มันคือความรักที่มาจากสิ่งเล็กๆ ที่แทบไม่มีใครมองเห็น แต่มันสะสมทีละนิด จนกลายเป็นแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต

ภาพของน้ำในชุดนักเรียนเก่าๆ ผูกเปียยาว ถือขวดน้ำร้อนเดินผ่านหน้าโรงเรียน กลายเป็นภาพที่สะท้อนช่วงวัยของผู้ชมอย่างชัดเจน ความอาย ความฝัน ความหวัง และความกลัวที่ปะปนกันในหัวใจดวงน้อยๆ ที่กำลังเติบโต หนังไม่ได้เพียงแค่ให้ความบันเทิง แต่มันทำให้เราหวนคิดถึงใครบางคนในอดีต คนที่เราเคยแอบชอบแบบไม่กล้าบอก คนที่ทำให้เรากลายเป็นคนที่ดีขึ้น แม้เขาไม่เคยรู้ตัวเลยก็ตาม

มาริโอ้ เมาเร่อ รับบทพี่โชนได้อย่างอบอุ่นและจริงใจ เขาไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย แต่สายตาและท่าทีเล็กๆ ของเขากลับทำให้คนดูเชื่อว่าคนคนนี้มีหัวใจที่อ่อนโยนอยู่ภายใน ฝ่าย ใบเฟิร์น พิมพ์ชนก ที่รับบทน้ำ ถ่ายทอดความเปลี่ยนแปลงของตัวละครจากเด็กสาวธรรมดา กลายเป็นหญิงสาวที่มั่นใจและมีเสน่ห์ได้อย่างกลมกล่อมและเต็มไปด้วยพลังบางอย่างที่ทำให้คนดูอินตามทุกช่วงจังหวะของหนัง

หนังไทยเรื่อง สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ไม่ใช่แค่ หนังรักสำหรับวัยรุ่น แต่มันคือหนังที่เติบโตไปพร้อมกับคนดู เป็นภาพสะท้อนของช่วงชีวิตที่เราเคยมีหัวใจเต้นแรงกับใครสักคน เคยแอบยิ้ม เคยแอบร้องไห้ และสุดท้ายเคยปล่อยเขาไปโดยที่ยังไม่ได้พูดคำว่า “ชอบนะ” ออกไปสักครั้งเดียว

บางความรัก อาจไม่ได้ลงเอยแบบในนิยาย แต่สิ่งที่เหลืออยู่กลับสวยงามยิ่งกว่าตอนจบของเรื่องราวใดๆ และในทุกครั้งที่ได้ดูหนังเรื่องนี้อีกครั้ง มันก็ยังคงอบอุ่นหัวใจเสมอ เหมือนกลับไปเป็นเด็กที่เพิ่งรู้จักคำว่า “รัก” เป็นครั้งแรกอีกครั้ง