ถ้าพูดถึงตัวละครที่ “ดูเหมือนจะเงียบ” แต่กลับมีเรื่องราวเบื้องหลังที่หนักแน่นสุด ๆ Giyu Tomioka ก็คงติดอันดับต้น ๆ ของเรื่อง Demon Slayer แน่นอน เพราะถึงภายนอกจะนิ่งจนหลายคนเข้าใจผิด แต่จริง ๆ แล้วชีวิตของเขาเต็มไปด้วยแผล…ทั้งแผลกายและแผลใจแบบที่คนดูอย่างเรายิ่งรู้ยิ่งรู้สึกเอาใจช่วยแบบสุดทาง สำหรับผมเอง Giyu เป็นตัวละครที่ผม “ไม่ค่อยอิน” ตอนดูรอบแรก แต่พอย้อนกลับมาอ่านรายละเอียดชีวิตเขาทีละจุด กลับรู้สึกว่า นี่คือหนึ่งในตัวละครที่ “เจ็บ” ที่สุดในเรื่องนี้ และความเงียบของเขาก็เป็นเหมือน “การต่อสู้” แบบหนึ่งที่ไม่มีใครมองเห็น เลยอยากหยิบมาเล่าให้ฟังแบบเพื่อนเล่าเพื่อน ฟังเพลิน ๆ เผื่อคุณจะชอบเขามากขึ้นเหมือนผมครับ
1. ผมครึ่งครึ่ง – เสื้อครึ่งครึ่ง
เสื้อคลุม haori ของ Giyu เป็นจุดสังเกตแรก ๆ ที่แฟน ๆ มักพูดถึง เพราะลายด้านหนึ่งเป็นของพี่สาว Tsutako ที่เสียชีวิตตอนยังเด็ก และอีกด้านเป็นลายของเพื่อนรัก Sabito ที่ตายเพื่อปกป้องคนอื่นในการทดสอบ Final Selection ซึ่งการใส่แบบครึ่งซ้ายขวานี้ ไม่ได้เป็นแค่แฟชั่น แต่คือการ “แบกความทรงจำ” ของคนที่เขารักติดตัวไปตลอดชีวิต
2. ผู้รอดชีวิตจาก Final Selection
จากผู้เข้าสอบมากกว่า 20 คน Giyuเป็นแค่ “1 ใน 2” ที่รอดจาก Final Selection รอบนั้น… อีกคนคือ Sabito ที่ตายเพื่อช่วยคนอื่นทั้งหมด ทั้งที่ Sabito คือคนที่เก่งที่สุดในกลุ่ม และนี่เองที่ฝังลึกเป็นบาดแผลให้ Giyuมาตลอด
3. เก็บทุกความผิดไว้กับตัวเอง
Giyuแบกความรู้สึกผิด (Survivor’s Guilt) อย่างรุนแรง ถึงขั้นเคยบอก Urokodaki ว่าไม่สมควรเป็น Hashira เพราะตัวเอง “รอดมาเพราะคนอื่นตายแทน” เคยถึงขั้นคิดจะลาออกจากตำแหน่งด้วยซ้ำ ถ้าไม่ถูกห้ามไว้ก่อน
4. บุคลิกเย็นชา = เข้าใจผิด
เพราะนิ่งเกินไป พูดน้อยจนหลายคนเข้าใจผิดว่าเขาหยิ่ง อย่าง Sanemi ที่มีปากร้ายอยู่แล้วก็ยิ่งปะทะกับ Giyuบ่อยครั้ง หรือ Obanai ที่ก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน จริง ๆ แล้วเขาแค่ไม่รู้จะเข้าหาคนอื่นยังไงต่างหาก
5. คนเดียวที่ Akaza เคารพ
ในการต่อสู้กับ Akaza (Upper Moon 3) Akazaถึงขั้นเสนอให้ Giyu กลายเป็นอสูร เพราะเขา “เก่งเกินมนุษย์” และเป็น Water Hashira ที่แข็งแกร่งที่สุดในรอบ 50 ปี Akaza บอกว่า “ความสมบูรณ์แบบ” ของ Giyu คือสิ่งที่เขาชื่นชม
6. ไม่เคยยิ้ม… จนจบเรื่อง
Giyuแทบไม่ยิ้มเลยตลอดเรื่อง แต่หลังศึกกับ Muzan จบ เขายิ้มให้ Tanjiro, Nezuko และ Sanemi เป็นครั้งแรก เป็นฉากที่ไม่มีคำพูดแต่รู้สึกได้ถึงความโล่งใจที่แบกรับทุกอย่างมาจนสุดทาง
7. เสียแขนขวาในการต่อสู้
ในศึกสุดท้ายกับ Muzan Giyu เสียแขนขวา แต่ยังยืนหยัดสู้จนจบ ไม่ถอยแม้แต่นิดเดียว แถมยังช่วยสนับสนุน Hashira คนอื่นจนการต่อสู้ลุล่วง
8. ใช้ดาบแดงชั่วคราว
ร่วมกับ Sanemi เขาสามารถทำให้ดาบ Nichirin กลายเป็นสีแดงเพลิงแบบชั่วคราวได้ ซึ่งเป็นดาบที่ยับยั้งการฟื้นฟูของอสูร และทำให้ Muzan เจ็บแบบไม่มีทางหาย
9. แผลใจที่ไม่พูดกับใคร
ตอน Hashira Training เขาไม่เข้าร่วมกับใคร ไม่อธิบายเหตุผล แม้แต่กับ Shinobu ที่เป็นคนสนิทที่สุด เพราะลึก ๆ เขารู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับการ “ฝึกคนอื่น” ทั้งที่ตัวเองยัง “ไม่ดีพอ”
10. เคยคิดจะตายแทน Nezuko
ตอนองค์กร Demon Slayer ตั้งข้อสงสัยว่า Nezuko อาจจะอันตราย Giyuถึงขั้น “สัญญาว่าจะฆ่าตัวตาย” ถ้าเธอทำร้ายมนุษย์ เขายอมเดิมพันชีวิตของตัวเองเพื่อ Tanjiro กับ Nezuko โดยไม่ลังเล
11. มีทักษะเอาตัวรอดขั้นเทพ
หลังบาดเจ็บสาหัสจากการสู้กับ Akaza เขาใช้ความรู้เบื้องต้นเรื่องการเอาตัวรอดจุดไฟและเผาดาบเพื่อห้ามเลือดตัวเองในภาคInfinity Castle ซึ่งเป็นหนึ่งในฉากที่ผมว่าโคตรเท่แบบไม่ต้องพูดอะไร
12. ดาบกับจิตใจที่นิ่งเป็นหนึ่งเดียว
ลมหายใจแห่งสายน้ำ (Water Breathing) ของเขาถูกขนานนามว่าเป็น “รูปแบบที่นิ่งที่สุด” สะท้อนความเป็นคนที่ใช้สมาธิแบบสุดขีด เพราะเขาแทบไม่มีความลังเลในทุกจังหวะการฟัน
13. แฝงความประชดแบบเงียบ
ถึงจะพูดน้อย แต่คำที่พูดมัก “จี้ใจ” เสมอ เช่น ด่าซ้ำ Inosuke หรือแอบเหน็บ Sanemi แบบเรียบ ๆ แต่เจ็บแสบพอให้หยุดคิดเลยทีเดียว
14. ความผูกพันลึกกับ Sabito
เขาไม่เคยลืม Sabito และยังคงใส่เสื้อครึ่งหนึ่งของเพื่อนรักอยู่ตลอด แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี มันไม่ใช่แค่ความทรงจำ แต่มันคือ “คำสัญญาเงียบ ๆ” ว่าเขาจะสู้แทนเพื่อนคนนั้น
15. เด็กเศร้าที่เคยมีรอยยิ้ม
สมัยเด็ก Giyuเคยเป็นเด็กสดใสร่าเริง จนวันที่ Sabito ตาย เขาเปลี่ยนเป็นคนเงียบ แบกทุกความรู้สึกไว้ในใจ เพื่อไม่ให้ต้องเสียใจอีก…แต่ในความเงียบนั้นก็เต็มไปด้วยความกล้าหาญที่พูดแทนด้วยการกระทำ
สำหรับผม Giyu เป็นตัวละครที่ “เสียงดังที่สุดในความเงียบ” เขาไม่ได้พูดมาก แต่ทุกอย่างที่เขาทำ มันคือการส่งสารที่ชัดมากว่าบางคนเลือกจะเงียบ ไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้สึก แต่เพราะเขารู้สึก “มากเกินไป” ต่างหาก และเขาแปรความรู้สึกนั้นให้กลายเป็นพลังในการปกป้องคนอื่นเสมอ ตอนที่ผมดู Demon Slayer รอบแรก ผมยังไม่เข้าใจเขาเท่าไหร่ แต่พอกลับมาอ่านฉบับมังงะ หรือดูซ้ำอีกรอบพร้อมรู้เรื่องราวเบื้องหลัง ผมรู้สึกเลยว่า…เขาอาจไม่ใช่ตัวเอกของเรื่อง แต่ถ้าไม่มีเขา เรื่องนี้ก็ไม่มีทางสมบูรณ์
