หลังชิมลางทั้งหนังซูเปอร์ฮีโร่อย่าง Ironman และ The Jungle Book หนังประเดิมไลฟ์แอ็คชั่นจากสินทรัพย์แอนิเมชันดิสนีย์ไปแล้วก็ถือว่าจอห์นแฟฟโรว์เหมาะกับการกุมบังเหียน The Lion King ฉบับสิงโตและสารพัดสัตว์แบบสมจริงเสียทีมองเผินๆจากโพรไฟล์อาจจะคิดว่างานนี้ แฟฟโรว์เคี้ยวหมูแน่ๆ แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่อย่าลืมว่า ฉบับแอนิเมชันปี 1994 ถือเป็นงานคลาสสิกระดับชิ้นโบว์แดงที่แฟนๆรักและหวงแหนที่สุดครองตำแหน่งทั้งแอนิเมชันวาดมือที่ทำเงินสูงที่สุดในโลกเคยกลับมาฉายทั้งแบบ IMAX และ 3D ที่ยังคงประสบความสำเร็จด้านรายได้ระดับปรากฎการณ์เช่นเดิมดังนั้นการนำผลงานระดับขึ้นหิ้งแบบนี้หากไม่ได้รับดอกไม้ก็คงโดนกิโยตินจากทั้งคนดูและนักวิจารณ์รุมสับกันเละทีเดียว
ปัญหาจากความเป็น หนังแอนิเมชัน อันเป็นที่รักยังคงเป็นกรอบตีตราให้หนังดิสนีย์ไลฟ์แอ็กชันแทบทุกเรื่องทั้ง The Jungle Book, Beauty and The Beast หรือ Cinderella มาก่อนหน้านี้แล้วเพราะหากผู้กำกับไม่กล้าบ้าบิ่นแบบกายริชชีที่เลือกดัดแปลงให้ Aladdin กลายเป็นนิทานอาหรับราตรีฉบับพังค์ฮิปฮอปจนสำเร็จไปก่อนหน้านี้แล้วก็คงต้องเลือกดัดแปลงโดยบิดมุมมองแต่แล้ว The Lion King กลับเลือกจะเพลย์เซฟด้วยการอิงบทดั้งเดิมของเจฟนาธานสันและเบรนดาแชปแมนแบบแทบทุกกระเบียดนิ้วลามไปยันงานภาพที่เหมือนกางกระดาษลอกลายจากฉบับการ์ตูนแบบเกือบเฟรมต่อเฟรมโดยชูเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์กราฟิกมารังสรรค์ให้ภาพดูมีชีวิตขึ้นซึ่งก็กลายเป็นดาบสองคมอย่างช่วยไม่ได้
ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีอาจถือเป็นคุณูปการสำคัญที่ทำให้ช่วงชีวิตนี้ของผมได้กลับมาชม The Lion King ในโรงอีกครั้งแบบเห็นสิงโตดูเป็นสิงโตนกเป็นนกหมูป่าเมียร์แคตแบบเหมือนมีชีวิตจริงราวดูสารคดีสัตว์โลกกอปรกับภาพวิวทิวทัศน์อันงดงามของผาทรนงแอ่งน้ำอันเต็มไปด้วยนกฟลามิงโก้และทุ่งหญ้าซาวันนาอันแสนงดงามแต่ใดๆเลยล้วนไร้ความหมายเพราะตัวละครอันเป็นที่รักอย่าง ซิมบ้า มูฟาซ่าทีโบนพุมบ้านาล่าต่างหากที่เราอยากกลับไปเจอพวกเขาอีกครั้งซึ่งโดยส่วนตัวผมประทับใจจุดนี้นะครับการได้เห็นราฟิกิอุ้มซิมบ้าน้อยท่ามกลางความปลาบปลื้มของมูฟาซ่าซาราบีและผองสรรพสัตว์แค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มแล้วล่ะแถมเหล่าสิงโตน้อยยังน่ารักน่าเอ็นดูชวนอุ้มอย่างกับลูกแมวอีกยิ่งตอนฉากร้องเพลง I Just Can’t Wait To Be King ที่มีนกฟลามิงโกยิ่งสวยงามเป็นอาหารตาที่เพลิดเพลินมากและไฮไลต์สำคัญคงหนีไม่พ้นตัวละครที่เราโตมาพร้อมปรัชญาชีวิตฮาคูน่ามาทาท่าอย่างทีโมนกับพุมบ้าที่ยังคงเป็นเหมือนเพื่อนช่วยปลอบประโลมเรามาตลอดร่วม 25 ปีที่ในหนังแบบสมจริงเราได้เห็นหมูป่าและเมียร์แคตจอมกวนแต่จริงใจพร้อมไฝ่ว์แค่นี้ภาพความทรงจำก็เหมือนถูกดึงมาปรากฎตรงหน้าให้ได้อิ่มเอมใจอีกครั้งแล้วล่ะ
