ท่ามกลางยุคที่หนังแอนิเมชันกำลังเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่หนังแนวนี้ไม่ได้การันตีว่าจะประสบความสำเร็จทุกเรื่องอีกต่อไปบางเรื่องมีภาพที่สวยแต่เนื้อหาไม่เข้าถึงก็แป้กไปแต่สำหรับ Leo หนังการ์ตูนเรื่องล่าสุดจากเน็ตฟลิกซ์ ก็เกือบจะเข้าข่ายนั้นเพราะหน้าหนังเหมือนกับหนังการ์ตูนหลอกเด็กและไม่ชวนกดเข้ามาดูแต่เมื่อลองเข้ามาสัมผัสจริงๆแล้วผลลัพธ์มันจึ้งยิ่งกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยเป็นเรื่องราวของลีโอกิ้งก่ารุ่นเดอะที่มีชีวิตอยู่บนโลกมาถึง 74 ปีแล้ว เขาอาศัยอยู่ในตู้ที่ห้องเรียนประจำโรงเรียนแห่งหนึ่งในฟลอริด้ากับเพื่อนซี้ที่เป็นเต่าเขาผ่านร้อนผ่านหนาวและอยู่กับเด็กนักเรียนหลายรุ่นหลายทศวรรษกระทั่งเขาเพิ่งมาทราบถึงวงจรชีวิตตัวเองที่มีอายุไขเฉลี่ยที่ 75 ปี นั่นจึงทำให้เขาวิตกกังวลและคิดที่จะปลดแอกชีวิตแสนจำเจไปสู่โลกกว้างก่อนที่จะลาลับจากโลกนี้ไป
บอกตามตรง Leo เป็นหนังแอนิเมชันที่ให้มองมาจากดาวอังคารก็ยังรู้สึกเฉยๆเพราะหนังมาพร้อมกับงานสร้างที่ไม่ได้ชวนดึงดูดให้อยากดูใดๆ เป็น แอนิเมชั่น สามมิติที่ผลิตออกมาได้อย่างตรงไปตรงมาไม่ได้มีลูกเล่นและกิมมิกที่ชวนสร้างความโดดเด่นให้กับคาแรกเตอร์ใดๆออกมาสักเท่าไหร่ มันจึงจัดได้ว่าเป็นหนังการ์ตูนที่อยู่นอกสายตาคนดูจริงๆแต่ความคิดทุกอย่างจะเปลี่ยนไปทั้งสิ้นเมื่อได้ลองเปิดหนังเรื่องนี้ดูเพราะกลายเป็นว่าเป็นหนัง การ์ตูน ที่สอดแทรกเนื้อหาที่ชวนประทับใจเกินคาดโดยเฉพาะในแง่การตีแผ่แวดวงการศึกษาและสังคมในโรงเรียนประถมยุคปัจจุบันเนื้อหาและพล็อตง่ายๆ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจกลายเป็นเสน่ห์หลักของเรื่องนี้ และการที่ได้เจ้ากิ้งก่าลีโอมาเป็นตัวละครนำในการขับเคลื่อนทิศทางต่างๆ ของเขากลายเป็นคนดูจะหลงรักเจ้าลีโอตัวนี้ไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยจริง ๆ
เป็นผลงานสร้างภายใต้ Happy Madison โปรดักชันของอดัม แซนด์เลอร์ที่โดยปกติมักจะสร้างแต่หนังสัปดนลามกกับมุกตลกที่ชวนขำแค่หึๆ แต่ถือว่าครั้งนี้พวกเขามาหยิบจับทำหนังแอนิเมชั่นที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มผู้ชมครอบครัวและเด็กแล้วผลลัพธ์ออกมาได้น่าประทับใจกว่าที่คิด อดัม แซนด์เลอร์ ที่รับหน้าที่ทั้งพากย์เสียงเป็นลีโอเป็นโปรดิวเซอร์หนังและร่วมเขียนบทหนังเรื่องนี้ด้วยกลายเป็นว่าเขารู้จังหวะต่างๆดีและรู้ดีกว่าควรจะใส่อะไรตรงไหนหนังเรื่องนี้ใช้ผู้กำกับช่วยกันสร้างถึง 3 คน ประกอบโรเบิร์ต มาริอาเน็ตต์, โรเบิร์ต สมิเกลและเดวิด วอชเทนไฮม์ ที่ก็ถือว่าคนสร้างหนังที่คุ้นเคยกับอดัมทั้งนั้นแต่เมื่อต้องกลายมาเป็นหนังเรท PG ที่ต้องไร้พิษไร้ภัยต่อผู้ชมเป็นหนังก็ดูเหมือนว่าพวกเขาก็ทำออกมาได้ดีใช้ได้เช่นเดียวกัน และมันกลายเป็นหนังนอกสายตาที่พอได้สัมผัสกลับหลงใหลได้อย่างน่าเหลือเชื่อที่เดียว
